Geschiedenis

 

 

Wandeling door het archief van Willem …


Voetbalvereniging Oostkapelle bestaat 67 jaar, opgericht in 1951 dus. Een rekensommetje leert dat de club in 1991 40 jaren bestond. In dat jaar werd dit jubileum groots gevierd. Een groep enthousiaste leden schreef een gedenkboekje dat handelde over die eerste veertig jaren. Goed geschreven, prima leesbaar en voorzien van mooie foto’s. Eén van de creatievelingen was Willem Wattel. Willem was Oostkapelle’s grootste fan. Niet alleen fan, ook een man die alles voor de vereniging over had. Uren investeerde hij in zijn cluppie. Allerlei noodzakelijke werkzaamheden verrichtte hij. Secretaris van de club geweest, wedstrijdsecretaris, leider van het vlaggenschip, promotor van de damesvoetbalafdeling, kortom Willem was Oostkapelle.

Zijn verdiensten voor de club waren enorm. In september 1999 werd Willem terecht door de ledenvergadering benoemd tot erelid. Tot zijn overlijden in 2005 bleef Willem werkzaam als wedstrijdsecretaris. In 2006 besloot het bestuur de overdekte staantribune op sportpark Duinhelm zijn naam te geven: de Willem Wattel tribune.

Willem bouwde een groot archief op. Na zijn overlijden schonk zijn familie dit archief aan v.v. Oostkapelle. Het archief bevat heel veel informatie over de club. Wedstrijdverslagen van het eerste elftal, krantenartikelen, het aantal gele en rode kaarten per speler, het aantal doelpunten dat gescoord werd per speler, het aantal wedstrijden dat gespeeld werd in een seizoen, kortom je bent uren bezig om er doorheen te komen.

Hier volgt een bloemlezing uit dit bijna onuitputtelijke archief. We beperken ons tot mooie wedstrijdverslagen, persoonlijke opmerkingen van Willem en allerlei aardige wetenswaardigheden. Het overzicht beperkt zich vooral tot het eerste elftal van de club. Ook enige nieuwsfeiten van het damesvoetbal in Oostkapelle zullen niet ontbreken. Helaas is er in het archief weinig te vinden over de jeugd van Oostkapelle. Ook bestuursperikelen komen in het archief niet voor. We beperken ons dus tot de ‘core-business’ van de vereniging: het edele voetbalspel! We starten het overzicht met het seizoen 1991–1992. Dat doen we, omdat het eerder genoemde boekwerkje de geschiedenis van de club vertelt vanaf 1951 tot 1991.


Seizoen 1991–1992

Het begin van het seizoen staat in het teken van het 40 jarig jubileum. Er werden verschillende toernooien georganiseerd. Voor het eerste elftal stond een vierkamp op stapel. Deelnemende verenigingen waren Candia ’66 uit Rhenen, Maasdijk, DFC en Oostkapelle. Candia ’66 werd winnaar; Oostkapelle pakte de tweede plek. Ook voor de dames was een toernooi georganiseerd. Om het aantal deelnemers op orde te krijgen, deed het C–elftal van Oostkapelle ook mee. De finale ging tussen Kloetinge en de C-junioren. De jonge heren verloren die met 2-1. Tenslotte was er de jubileumwedstrijd tussen Oud-Oostkapelle en Oud-Serooskerke. Een gelijkspel, 3-3. Stoffel Schipper zorgde voor de gelijkmaker.

De selectie van het vlaggenschip bestond louter uit Oostkappelaars. Met dit elftal werd gespeeld in de derde klasse. Trainer was Ruud van der Weele. Voor het eerste jaar, zo schreef Willem in zijn memoires. Tegenstanders waren onder andere AZVV, Dinteloord, Kapelle, Nieuwland, kortom alle oude bekende clubs. De eerste wedstrijd werd verloren van Terneuzense Boys. In de opmerkingen van Willem werd vermeld: “Martin Maranus is voorlopig afwezig i.v.m. verbouwing van zijn woning.” En Cees Verheijen deed ook al niet mee: “Was afwezig in verband met de verjaardag van zijn zoontje!!” Let op de twee uitroeptekens. Het werd een moeizaam seizoen. Uiteindelijke bereikte Oostkapelle de 8e plaats met 18 punten. Topscorer werd Wilfred Schipper. Hij legde 8 ballen in het net.


Seizoen 1992 – 1993

Wederom een jaar in de derde klasse. “Trainer was Stoffel Schipper voor het eerste jaar!”, zo meldt het archief van Willem. Let weer op het uitroepteken. De selectie werd versterkt. Twee nieuwe keepers: Mohammed El Bekkaoui en Marcel Baljeu. Verder twee voetballende broers uit Veere: Aart en Johan Joziasse. De eerste wedstrijd in de competitie leverde een overwinning op: Terneuzense Boys werd ruim verslagen. Ook de tweede partij leverde 2 punten (!) op.

Op 19 december speelde Oostkapelle thuis tegen Kapelle. Willem was, zo schreef hij, zeer boos op de scheidsrechter. Wat was het geval: “Een voorzet werd uit de doelmond weggeslagen. Penalty! Harro Hazelaar scoorde 2-0. De speler van Kapelle kreeg alleen de gele kaart??? Diezelfde speler scoorde nog twee keer, eerst uit een kopbal en daarna door een verkregen strafschop. Zodoende werd het nog gelijk: 2-2. Dit was echt onterecht!!!”

In de PZC nog een artikel over Stoffel Schipper. Willem knipte het uit en plakte het in zijn plakboek. De kop? “Die trainerscursus is een wassen neus.”

Na de winterstop speelde Oostkapelle tegen Zwaluwe. Uitslag 1-1. Weer een opmerking van Willem: “Martin Maranus, Aart Joziasse en Jan Kamphorst op wintersport ?????????? (Echt, het aantal vraagtekens klopt). Stoffel Schipper speelde op 1 mei zijn laatste wedstrijd. De wedstrijd tegen Bruse Boys werd met 1-4 gewonnen. Door dit resultaat behaalde Oostkapelle de periodetitel. Er moest gespeeld worden tegen NOAD’67 en Yerseke. Tegen NOAD’67 werd met 1-2 gewonnen. Het archief meldt dat het een stevige schoppartij van NOAD-zijde was. De wedstrijd tegen Yerseke werd met 1-3 verloren. Tijdens die laatste wedstrijd kreeg Mohammed El Bekkaoui de rode kaart. Het leverde hem een jaar schorsing op. Dus geen promotie. Het vlaggenschip eindigde op de vierde plek, met 23 punten. Topscorer dat jaar was Harro Hazelaar met 14 doelpunten.

Uit de analen blijkt dat de dames van Oostkapelle de Zeeuwse beker wonnen. Arja Boogaard benutte een strafschop tegen de dames van VC Vlissingen.


Seizoen 1993 -1994

Een beetje saai seizoen. Er gebeurde niet zoveel. Keeper Mohammed mocht niet spelen; zijn goede vervanger was Marcel Baljeu. Toch nog iets aparts: Stoffel Schipper maakt zijn rentree als speler, tegen Serooskerke, een bekerwedstrijd. Het hielp niet: een fikse nederlaag.

In januari 1994 komt PSV op bezoek. Dit bezoek krijgt extra glans omdat PSV zich heeft versterkt met Jan Wouters. De gehele Nederlandse sportpers is aanwezig, naast zo’n 1.400 toeschouwers. Het zag er niet naar uit dat de wedstrijd gespeeld had kunnen worden. Gedurende de gehele kerstvakantie kwam de regen met bakken uit de hemel. Als voorwedstrijd was gepland Oostkapelle C tegen VCK C. Helaas, deze match mocht niet gespeeld worden. Jammer voor de talentvolle jeugd die toen rondliep bij Oostkapelle.

Stoffel Schipper trok zijn voetbalschoenen ook weer aan. Uiteraard probeerde het eerste elftal de score zo laag mogelijk te houden. Maar Wim Kieft produceerde drie doelpunten, Erik Meijer - kent u hem nog ? - scoorde twee maal. Uiteindelijk stond 0-9 op het scorebord. Scheidsrechter was Alwin Don, wie kent hem niet? ’s Avonds was de samenvatting te bewonderen tijdens de uitzending van Studio Sport.

Aardig om nog te vermelden is het feit, dat Joël Pattenier zijn debuut maakte in het eerste op 15 januari 1994 tegen Serooskerke.

Oostkapelle eindigde dit seizoen op de 5e plaats. Topscorer volgens Willems archief: Harro Hazelaar met 17 doelpunten.

De dames worden kampioen van de eerste klasse, na een overwinning op Zwart Wit’28 Da2. Oostkapelle Da1 promoveert naar de eerste divisie. Een knap resultaat.


Seizoen 1994 – 1995

Gedurende dit seizoen maakte Oostkapelle een prima start. Na 11 wedstrijden stond het eerste team bovenaan. Het elftal was verstrekt met Hassan Acheklaf en Dennis But. Sprekend was een 1-7 overwinning op Bevelanders. De topper tegen AZVV werd gewonnen, waardoor Oostkapelle de lijst aanvoerde. De tweede helft van de competitie verliep minder voorspoedig. De thuiswedstrijd tegen Colijnplaatse Boys werd verloren. Willem becommentarieerde als volgt: “Het was KL…… Geen concentratie. EEN REGELRECHTE AFGANG.”

Meer zat er dat seizoen niet in. Uiteindelijke een 5e plaats met 26 punten. Topscorer Harro Hazelaar met 15 doelpunten.


Seizoen 1995 – 1996

Op 13 juli 1995 speelde Oostkapelle een oefenwedstrijd tegen Willem II. Op dat moment eredivisionist. Oostkapelle hield de schade beperkt. Uitslag 2-5. Doelpunten van Wilfred Schipper en Richard Verwei. Het was de ouverture voor een mooi seizoen. Stoffel Schipper was nog steeds trainer. Oostkapelle had zich weer versterkt. Onder andere Richard Verwei en Nasser Gashi waren aan de selectie toegevoegd. Ook Oostkappelaar Jeroen Brand kreeg een basisplaats in het eerste elftal. De eerste competitiewedstrijd was tegen Arnemuiden. Een fikse overwinning: 4-0. Zo tegen het einde van het seizoen waren er nog twee kandidaten voor de titel: VVC’68 en Oostkapelle. Op 20 april speelde beide teams tegen elkaar. Oostkapelle won met 0-2. Door deze zege stond het eerste bovenaan met één punt voorsprong op het elftal uit Halsteren. Oostkapelle moest winnen van WHS om de titel binnen te halen. Inmiddels was Yerseke VVC’68 voorbij gegaan op de ranglijst. Ons vlaggenschip had op Yerseke één punt voorsprong en moest die laatste wedstrijd winnen. Dat lukte niet en Oostkapelle restte de nacompetitie. De winnaar van deze competitie zou promoveren naar de eerste klasse. Dat kwam omdat er een versterkte promotie mogelijk was, vanwege het instellen van de hoofdklasse. In die nacompetitie versloeg Oostkapelle zowel Arnemuiden en VVC ’68. Om promotie af te dwingen, diende de beslissingswedstrijd tegen Zwaluwe te worden gewonnen. Het werd een gelijkspel: 3-3. Strafschoppen moesten de beslissing brengen. Keeper El Bekkaoui was in topvorm en stopte er drie. “OOSTKAPELLE IS EERSTE KLASSER”, vermeldde Willem in zijn archief. De boerenkar kon uit de schuur en de triomftocht door het dorp kon beginnen.

Over de dames van Oostkapelle schreef Willem, dat Suzanne van de Knijff en Janita Davidse een uitnodiging ontvingen voor de Nederlandse selectie dames onder 20 jaar. Janita speelde met het Nederlands Dameselftal een wedstrijd tegen België. Zij scoorde een treffer in de met 4-0 gewonnen wedstrijd.


Seizoen 1996 – 1997

Oostkapelle na jaren weer terug in de eerste klasse! Trainer is nog steeds Stoffel Schipper. De selectie is versterkt met de komst van onder andere Stefan Meerman, Abdoe Achmed en Jean Paul Mulder. Daarnaast kwam er aanvulling vanuit de eigen jeugd. Zo maakten Ruben Coppoolse, Gerson Maranus en Ricardo Schipper deel uit van het vlaggenschip.

Oostkapelle kon het hogere niveau aardig bij benen. De thuiswedstrijd tegen Spijkenisse werd echter fors verloren, 0-5! Op de helft van de competitie vertoefde Oostkapelle in de middenmoot.

Opmerkelijk verliep de uitwedstrijd tegen RVVH (Ridderkerk). Willem kopte in zijn archief: “Oostkapelle in de clinch met de scheidsrechter.” De wedstrijd werd dik verloren (5-2). Maar de scheidsrechter had het vooral gemunt op de spelers van Oostkapelle. De frustraties liepen zo hoog op, dat er rode kaarten waren voor Gerard Schipper, hoewel die bedoeld was voor broer Stoffel, en voor de vlaggenist Gerard Vermeulen. Die presteerde het ook nog om zijn vlag, die eigendom was van de scheidsrechter, te vernielen.

Oostkapelle stond op de derde plek van onderen en moest een nacompetitie spelen tegen Yerseke en Roda Boys. De verliezer zou degraderen naar de tweede klasse. De wedstrijd tegen Yerseke werd in het hol van de leeuw met 0-3 gewonnen. “Een getergde Mulder haalt zijn gram”, zo vermeldt Willen in het archief. Aangezien Yerseke ook verloor van Roda Boys, bleef Oostkapelle in de eerste klasse.

Wat de dames betreft, het lukte Oostkapelle niet om het kampioenschap van de eerste klasse binnen te halen.


Seizoen 1997 – 1998

De selectie bleef aardig in stand. Toegevoegd werden Ronald Louwerse en uit de eigen jeugd komen Hajo Barth en Rick Pattenier. Het wordt een redelijk seizoen. Oostkapelle acteerde bijna het gehele seizoen in de middenmoot. Opmerkelijk was de 0-1 overwinning op Arnemuiden. Willem schrijft: “Een zwaar bevochten overwinning.” Arnemuiden stond onder leiding van trainer Rens Griep. Hij vond de nederlaag onverdiend. De wedstrijden tegen Kloetinge gingen verloren.

Opmerkelijk is ook nog het feit, dat ADO Den Haag aasde op Jean Paul Mulder. Tot een contract kwam het niet.

De thuiswedstrijd tegen Arnemuiden was belangrijk. Bij winst zou Oostkapelle de periodetitel pakken. De PZC kopte op maandag: “Voetbal weer eens de verliezer.” Spreekkoren te over, natuurlijk. En niet van die fraaie. Oostkapelle won met 2-1 en speelde in de nacompetitie. Eerst tegen Rijsoord, met een knappe 2-0 winst als resultaat. De tweede wedstrijd tegen Kloetinge werd dik verloren. Kortom, een goed seizoen, maar net geen promotie naar de hoofdklasse.

Het bestuur van v.v. Oostkapelle kwam dat seizoen met een beleidsplan. Opmerkelijk was, dat er lang gediscussieerd werd over één item uit dat plan: Oostkapelle speelt zo hoog mogelijk met eigen opgeleide spelers.” Uiteindelijk kwam het tot een compromis: “Oostkapelle speelt zo hoog mogelijk met zoveel mogelijk eigen opgeleide spelers” . Aan het einde van het seizoen kwamen er zeven nieuwe spelers van buiten Oostkapelle (!?).


Seizoen 1998 – 1999

Het aantal spelers dat van buiten Oostkapelle kwam, nam dus behoorlijk toe. De selectie bestond uit tien ‘eigen kweek’-spelers en negen spelers ‘van buiten’. De start van het seizoen verliep vlekkeloos. Na acht wedstrijden stond Oostkapelle aan de top van de ranglijst. Daarna ging het wat minder. Zo werd de wedstrijd tegen Veere dik verloren. De wedstrijd tegen Dinteloord werd gestaakt door een blessure van de scheidsrechter. Oostkapelle stond met 0-1 voor. Uiteindelijk ging deze wedstrijd verloren met 3-2. Oostkapelle zakte weg op de ranglijst en werd uiteindelijk 8e. De laatste wedstrijd tegen ASWH, de kampioen, werd met 0-2 verloren. Willem schrijft in zijn archief: “Oostkapelle speelde weer met een zeer jong elftal, omdat veel spelers waren geschorst of geblesseerd.”


Seizoen 1999 – 2000

Wederom een jaar in de eerste klasse. Een selectie van 22 spelers, waarvan toch twaalf spelers uit eigen kweek. De eerste wedstrijden werden verloren, de wedstrijd tegen Veere, een club met, toen, grote ambities, werd in eigen huis verslagen. De PZC kopte: “Voetballers moeten zich schamen.” Het was een dramatische vertoning waarbij de ene na de andere aanslag op spelers werd gepleegd.

Het ging aan het begin van het seizoen niet goed. Na zeven wedstrijden zeven punten. Niet om over naar huis te schrijven. Later in het seizoen gaat het beter. Zo goed zelfs, dat Oostkapelle de derde periodetitel greep. De eerste wedstrijd in de nacompetitie werd gespeeld in Leerdam tegen LRC, uitslag 1-5 ! Daarna volgde de thuiswedstrijd tegen Dinteloord. Ook die werd gewonnen: 2-1. Willem schrijft in zijn archief: “Oude tijden kunnen herleven op Sportpark Duinhelm. Zou het echt gebeuren?” Op zaterdag 27 mei 2000 speelt Oostkapelle de beslissingswedstrijd om een plaats in de hoofdklasse tegen Nunspeet, op het veld van ASWH in Hendrik-Ido-Ambacht. De selectie bestond die dag uit de volgende spelers: Ramon Telussa (keeper), Joël Pattenier, Francis Langemaire, Edwin Meerman, Rick Pattenier, Ferry Alfons, Thomas Ragut, Harro Hazelaar, Sander Maranus, Angelo Schaalje, Wilfred Schipper, Hajo Barth, Jan Kamphorst, Dennis But en Ricardo Schipper.

De match tegen Nunspeet werd zeer verrassend gewonnen met 2-0. Promotie naar de hoofdklasse was een feit! Uiteraard is Willem in zijn archief lyrisch ”Oostkapelle wint en is nu weer hoofdklasser na 13 jaar!!! Wie had dat ooit gedacht.”


Seizoen 2000 – 2001

Een topjaar voor Oostkapelle, dat zou het moeten zijn. Trainer Stoffel Schipper was gestopt, na acht jaren trouwe dienst. De bekroning op zijn werk was de promotie naar de hoofdklasse. Rens Griep was zijn opvolger. Niemand had gedacht dat Oostkapelle zou promoveren. De organisatie die een verblijf op het hoogste niveau nu eenmaal met zich mee brengt, was niet op orde. Het spelen op dat niveau lokte nieuwe spelers naar onze club. Maar het klikte niet tussen spelers en trainer. In januari 2001 barstte de bom: Rens Griep vertrok. Frustraties natuurlijk alom. Stoffel Schipper werd van stal gehaald om het seizoen af te maken. De op één na laatste wedstrijd werd gespeeld in Oostkapelle tegen Hoek, een streekderby. Oostkapelle had de uitwedstrijd in Hoek gewonnen. Voor zowel Hoek als Oostkapelle stond veel op het spel. Al was het alleen maar de prestige. Tegen het einde van de wedstrijd, de stand was 1-1, beging Jean Paul Mulder een zware overtreding op een speler van Hoek. De rapen waren gaar. De goed leidende scheidsrechter had het voorval niet gezien, de toeschouwers en spelers wel. De gevolgen waren groot. Oostkapelle moest nog één wedstrijd spelen tegen Sparta Nijkerk. Die moest gewonnen worden, dan zou degradatie zijn afgewend. Het bestuur besloot om Mulder te schorsen. Trainer en spelers waren het hier niet mee eens. De pers liet zich luid en duidelijk horen: Mulder was de zondebok. Het gevolg was, dat voorzitter Hans Barth zijn conclusies trok en opstapte. De wedstrijd tegen Sparta Nijkerk werd verloren en Oostkapelle degradeerde naar de eerste klasse. Jean Paul Mulder speelde die wedstrijd niet mee. Wat een topjaar had moeten worden, bleek uiteindelijke een groot fiasco te zijn. Natuurlijk, Oostkapelle speelde een aantal prima wedstrijden. Winst tegen GVVV, Rijsoord, Hoek, Bennekom, Kozakken Boys. Een zestal gelijke spelen. Uiteindelijk behaalde Oostkapelle 21 punten.

Uit het archief van Willem blijkt, dat zijn belangstelling voor het damesvoetbal groeiende is. Dat komt, onder andere, door het feit, dat Adri Franke al een paar jaar de scepter zwaait bij het vrouwenvoetbal in Oostkapelle. Wat het topjaar voor de heren had moeten zijn, werd er één voor de dames. Het eerste vrouwenelftal promoveerde naar de hoofdklasse. Ook speelde het elftal een oefenwedstrijd tegen het Nederlands Elftal, uitslag: 1-4.


Seizoen 2001 – 2002

Een nieuw seizoen. Oostkapelle likte de opgelopen wonden van het seizoen er voor. Een nieuwe trainer: Karl Vergouwen, vergezeld van een heuse assistent Jack Wijnands. De selectie was niet uit elkaar gevallen na degradatie. Een mooie mix van Oostkappelaars en spelers van buiten. Na vijf wedstrijden staat Oostkapelle fier bovenaan. Na acht wedstrijden pakt het vlaggenschip de eerste periodetitel. Daarna zakt de ploeg langzamerhand weg uit de top van het klassement. In de nacompetitie werd gewonnen van Achilles Veen. Daarna moest gespeeld worden tegen Volendam voor een plek in de hoofdklasse. Dat lukte niet. Oostkapelle verloor met 0-3 en bleef eersteklasser.

Het dameselftal verging het niet goed in de hoofdklasse. Na één seizoen degradeerde het elftal naar de eerste klasse. Het was een mooi jaar voor de dames, maar men kwam tekort.

Het tweede elftal van Oostkapelle promoveerde naar de reserve hoofdklasse. En dat onder de bezielende leiding van clubicoon Hans Burgs. En dat was een mooie prestatie!


Seizoen 2002 – 2003

Eigenlijk een saai seizoen. Geen spectaculaire wedstrijden. Af en toe winnen, af en toe gelijke spelen en af en toe verliezen. Uiteindelijk dan toch nog behoorlijke opwinding. De wedstrijd tegen Oranje Wit in Dordrecht werd gestaakt na een massale knokpartij. Uiteindelijk leverde dat schorsingen op voor Wilfred Schipper en Ricardo Schipper. Op zich terecht, maar de scheidsrechter had de aanleiding van deze vechtpartij niet waargenomen. Die scheidsrechter was Danny Makkelie, nu één van de toparbiters in Nederland. Oostkapelle eindigde op de achtste plek dit seizoen.

De dames speelde een redelijk seizoen. Promotie naar de hoofdklasse zat er niet in. Het tweede herenelftal handhaafde zich prima op het hoogste niveau.


Seizoen 2003 – 2004

Karl Vergouwen verliet de club. Cees Houtepen was zijn vervanger. Wederom een seizoen zonder hoogte- en dieptepunten. Uiteindelijk bereikt Oostkapelle de achtste plek op de ranglijst. In het archief van Willem worden geen opmerkelijke feiten naar voren gebracht. Het lijkt wel of Willem er dat jaar ook niet zoveel aan vond. Cees Houtepen vertrekt na dat jaar. Karl Vergouwen komt weer terug na een mislukt avontuur bij Kloetinge.

Het archief geeft nog wel een aantal feiten weer die interessant zijn. Op 16 maart 2004 geeft Willem aan, dat Gerard Schipper nog steeds de meeste doelpunten heeft gemaakt voor Oostkapelle. Dat zijn er 261. Goede tweede is Harro Hazelaar; hij scoorde er 143. De meeste wedstrijden zijn dan gespeeld door Stoffel Schipper: 364.


Seizoen 2004 – 2005

Het archief van Willem toont alleen van dat seizoen de uitslagen van het eerste elftal. Op 12 november 2004 overleed hij na een ernstige ziekte. De club verloor in hem een clubman in hart en nieren.

Het eerste team behaalt 27 punten en acteerde dus redelijk dit seizoen. Het tweede elftal degradeerde uit de reserve hoofdklasse.


Seizoen 2005 – 2006

Puttend nu uit de jaarverslagen van het bestuur. Oostkapelle 1 had een goede start, maar moest uiteindelijk knokken voor lijfsbehoud. Dat gold ook voor het tweede elftal. Van de dames werd veel verwacht; die verwachtingen kwamen niet uit. Verder verliep één en ander redelijk binnen de club. Geen memorabele feiten eigenlijk.


Seizoen 2006 – 2007

Oostkapelle 1 degradeerde na een verbeten strijd uit de eerste klasse, waarin het twaalf jaar had gespeeld. Resultaat hiervan is dat met name jongens die oorspronkelijk van een andere club kwamen, het voor gezien hielden en vertrokken naar andere verenigingen waar ze ‘ander sportief succes’ hopen te vinden. Er werd hier niet altijd even positief op gereageerd. Het voelde alsof Oostkapelle in de steek werd gelaten. Karl Vergouwen vertrok ook, Huib Meerman werd zijn opvolger.

Weinig nieuwe jongens worden aangetrokken, zodat Oostkapelle 1 weer de uitstraling zou krijgen van een ‘echte’ eigen dorpsclub met jongens uit het eigen dorp!

De eerste selectie van de dames handhaafde zich tot aan het laatst als een echte subtopper en bleef de andere Zeeuwse topclub Smerdiek voor.


Seizoen 2007 – 2008

Het eerste elftal stond voor een hele nieuwe uitdaging. Met een hoop spelers uit de tweede selectie moest er in een deels onbekende tweede klasse gespeeld gaan worden met een nieuwe hoofdtrainer. Op alle fronten moest er hard gewerkt worden. Uiteindelijk werd de tweede periode net niet gepakt, maar kon degradatie ternauwernood voorkomen worden.

Een samenwerking op het gebied van het damesvoetbal tussen Oostkapelle en Zeelandia-Middelburg liep uit op een fiasco. Dat was jammer, natuurlijk, maar een verbeterplan, opgesteld door de damescommissie leidde tot meer betrokkenheid van speelsters en vereniging.


Seizoen 2008 – 2009

Het vlaggenschip had een goede start. Maar uiteindelijk werd er weer gestreden om degradatie te ontlopen. Dat lukte uiteindelijk. Het tweede elftal, daarentegen, speelde nacompetitie voor een plekje in de eerste reserveklasse. Helaas lukte dat net niet.

De dames handhaafde zich in de eerste klasse. Afscheid werd genomen van Gerard van der Knijff. Jarenlang heeft hij zich ingezet voor het damesvoetbal in Oostkapelle.


Seizoen 2009 – 2010

Een saai seizoen. Oostkapelle 1 handhaafde zich weer met grote moeite in de tweede klasse. De overige seniorenelftallen behaalden hun doelstellingen. Dat gold ook voor de dames.


Seizoen 2010 – 2011

Wat er al een tijdje aan zat te komen, werd gedurende dit seizoen bewaarheid. Degradatie naar de derde klasse. Je zou zeggen: het cirkeltje is rond: twintig jaar geleden speelde Oostkapelle ook op dit niveau. Het was een moeilijk jaar, hoewel Oostkapelle in het najaar één week aan de top van het klassement stond. Geen chemie meer met de trainer, hij vertrok. Stoffel Schipper voor de tweede keer van stal gehaald. Maar hij kon het tij niet keren. Natuurlijk, allerlei verzachtende omstandigheden: veel en langdurige blessures.

Oostkapelle 2 handhaafde zich met veel moeite in de tweede reserve klasse.

Het hoogtepunt? Natuurlijk de promotie van de dames naar de Hoofdklasse. Na tien jaar weer terug op dat niveau. Een geweldige prestatie, dat moet gezegd. Zo krijgt in ieder geval het jubileumjaar enige kleur!